Verkeersgekte, suicide busdrivers en meer

Dit verhaaltje schijf ik terwijl ik op het vliegveld zit, wachtend op het vliegtuig richting Thailand, waar ik lekker 2.5 week op vakantie ga met Sabrina. Gelukkig is het daar een stuk warmer, aangezien we in Vietnam niet echt de zon hebben gezien.

Hieronder alle tours op een rijtje.

De eerste paar dagen die ik in Hanoi samen met Marijn heb doorgebracht hebben we 2 tours gedaan, namelijk 1 naar de Perfume Pagode, en dan nog 1 naar Tam Coc en Hoa Lu.
In de ochtend werden we netjes opgehaald door een tourbus, hier hebben we onze tourguide leren kennen, en uiteraard kunnen deze mensen zo goed als geen Engels. Onze eerste tourguide was een jonge knaap van rond de 20, hij was constant aan het hoesten en het leek wel alsof hij een of andere vage ziekte had. Engels, kon hij een beetje, hij was een cursus aan het volgen voor 3 maanden en hij kon de standaard dingetjes wel uitleggen. Eenmaal in de bus begon de rit langs alle andere hotels midden in de stad, uiteraard ging dit gepaard met een hoop getoeter, een hoop gedruk, en vooral veel zoeken. Na een half uurtje gingen we dan uit de stad, richting het Zuiden, deze rit zou ongeveer 3 uurtjes duren, uiteraard hadden we ook nog een stop om even te ontbijten. Onderweg viel me op dat ze uiteraard geen regels kennen in het verkeer. Links inhalen, rechts inhalen, verkeerde kant van de weg, rotonde andere kant nemen, het maakt allemaal niet uit. Het gaat erom dat je je doel bereikt, maakt niet uit hoe, als je maar levend aankomt .

Toen we eenmaal aangekomen waren, moesten we in een bootje zitten die ons naar het plekje zou brengen. Normaal gesproken is zo een boottochtje hartstikke mooi, aangezien het droog is en de zon ook schijnt. In ons geval, regen, regen en regen, en uiteraard 0,0 zon….onze dag begon prima dus. Al met al, met veel grappen en grollen, kom je zo een tochtje prima door, nat of niet, je maakt er maar het beste van. We hebben heerlijk geluncht toen we aankwamen, en daar hebben Marijn en ik ook direct kennis genomen van een lokaal drankje, dat ons plotseling aangeboden werd. Beleefd als we zijn namen we dit als typische hollanders DIRECT aan. Het werd in shotglaasjes gedaan, er werd geproost, iets raars geschreeuwd in het Vietnamees, en hop, door het keeltje. De eerste was prima te doen, de 2e ook nog wel, daarna werd het helaas super smerig, maaaaaar, gratis is gratis, dus Marijn en ik waren binnen 20 minuten goed aangeschoten, haha. Achteraf lieten ze ons zien dat dit een gefermenteerde drank is die in een groot aquarium met dode dieren zit, zoals cobra whisky etc etc etc. Gelukkig vertelden ze ons dat achteraf.

Na de lunch, gingen we aan de klim beginnen, half dronken om eerlijk te zijn. Deze klim bleek nog behoorlijk pittig te zijn, de treden zijn allemaal niet recht, allemaal verschillende hoogtes, met gaten overal en nergens. Het was dus flink aanpoten. Je had ook de optie om met een kabelbaan te gaan, maar dat waren wij natuurlijk niet van plan. Na een flinke klim van 30 min, kwamen we aan in een grot, wat blijkbaar een heilige plek is van de Vietnamees. Ook hier maakten we weer kennis met het feit dat ze nauwelijks toeristen zien, en we gingen met alle plezier met deze mensen dus op de foto . Na 15 minuten zijn we weer terug gegaan om weer aan de klim naar beneden te beginnen. Marijn zat nog vol energie en ging lopen, uiteraard was ik te lui, en heb lekker de kabelbaan genomen voor €1,-. Uiteindelijk weer bootje terug, busje terug, en we kwamen kletsnat terug in het hotel. Toen we een warme douche wilden nemen, was het warme water op, goede timing dus, brrrrrr

De 2e tour ging volgens hetzelfde principe, vroeg opstaan, busje pakken, we werden ergens gedropt, gingen een rondje fietsen, bootje in, ff kijken, busje terug, en klaar. Hier gebeurden eigenlijk niet zo heel veel gekke dingen. Fietsen ligt ons natuurlijk prima, behalve dat de fietsen hier allemaal van kindergrootte zijn, dus we konden min of meer sturen met onze knieën, wat niet echt ideaal was.
De tempels zien er na een tijdje allemaal hetzelfde uit, dus dat heb je ook wel na een tijdje gezien.
Wat wel grappig was, dat de vrouw die onze roeiboot bestuurde, dat met de voeten deed. Efficiënt kunnen ze dus wel zijn.

Na bovenstaande activiteiten kwam Christian aan in Hanoi, en zijn we doorgereisd naar Cat Ba, dit is het grootste eiland en ligt naast Halong Bay. Na een tergend langzame en lange reis in de bus, waar we 4x moesten overstappen in andere bussen en een boot, kwamen we dan eindelijk aan in ons hotel, waar we even uitgerust hebben. We zijn hier trouwens met zijn 4en heengegaan, aangezien een meisje die ik ken van Surfcamp ook toevallig in Hanoi was, en die wilde wel mee.

In de avond werden we nog uitgenodigd voor een groot evenement op de boulevard, namelijk de opening van het toeristen seizoen, en de dag dat Ome Ho(Ho chi Minh) 56 jaar geleden de stad bezocht heeft. We kregen VIP tickets en zo keek iedereen ons ook aan. Kregen een stoel vlakbij de Buhne, waar heel veel camera’s bezig waren alles er vlekkeloos uit te laten zien op TV. Na een half uurtje repeteren, begon het hele circus, Marijn moest op nationale TV nog een interview geven en daarna zijn we maar gaan kijken. Om het kort te houden, het was heel erg indrukwekkend, maar we snapten de ballen ervan, aangezien het niet in het Engels was. Na anderhalf uur zijn we er dan ook maar vandoor gegaan en hebben nog een beetje rondgelopen.

De eerste echte volle dag op Cat Ba hebben we scooters gehuurd, deze zijn allemaal opgevoerd, en gaan ook behoorlijk hard voor een scooter. Ik huurde maar direct een motortje, aangezien ik schakelen toch wat leuker vind dan dom gas geven. Achteraf niet zo slim, aangezien de scooters snellen waren dan mijn motor, haha. We zijn het hele eiland doorgecrosd, strandje, grotje, langs de kust, hebben alles gezien. Toen zijn we naar het National Park geweest, deze ligt midden op het eiland. Hier hebben we een berg beklommen van rond de 300 meter, en uiteraard scheen de zon vol op deze dag. De klim was behoorlijk zwaar, het was namelijk warm, vochtig, en de treden waren min of meer uitgesneden in de berg, en af en toe waren er ook geen treden. Het uitzicht daarentegen was het allemaal meer dan waard, de foto’s zijn ook te zijn op mijn facebook (veel bergen en midden op een berg staat een torentje). Hierna zijn we weer terug gegaan, scooters ingeleverd, en gegeten en filmpje gekeken. Oh, als mensen willen weten wat het hier nou kost. Op Cat Ba kost een scooter voor de hele dag $4,- en benzine kost ook $4,-. Voor een tientje ben je dus snel klaar. Een hotel kost hier rond de $2,50. Al met al, kun je hier dus goedkoop leven.

De tweede dag hebben we niet zoveel gedaan, beetje rondgelopen, uitgerust, en klaarmaken voor de volgende dag, aangezien we dan een tour zouden doen naar Halong Bay. Op de derde dag, werden we opgehaald en naar een boot gebracht. Hiermee gingen we richting een baai, waar we konden kajakken. Ondertussen kwamen we door vissersdorpjes, bergen, en alles wat je je maar kan bedenken. Het kajakken was super leuk om te doen, het is vooral indrukwekkend om door een grot te varen, om vervolgens in een meer te eindigen omringd door grote bergen. Nadat we terug waren, hebben we geluncht, en gingen we naar een grote rots, hier kon je van af springen als je wilde. Uiteraard was dat niet voor mij weggelegd, veeeeeels te hoog. Marijn durfde het wel aan, en na een beetje treuzelen, sprong die van +- 10/11 meter hoog in het water, KNETTERGEK. Eenmaal bijgekomen van de sprong, nog snel naar Monkey Island geweest, waar we geen apen hebben gezien, en vanuit daar weer terug naar Cat Ba. Nog wat gedronken en gegeten, want de volgende dag gingen we weer verder.

We hebben de bus gepakt naar Cao Bang, een grote industriestad in het noorden van Vietnam. Deze rit was een van de meest bizarre ritten in mijn leven, en af en toe was ik toch wel een klein beetje bang dat onze chauffeur iets te snel ging. Nadat we een hotel hadden geboekt, konden we eindelijk een beetje uitrusten, de volgende dag zijn we namelijk met de bus nog verder naar het noorden gegaan, om daar de watervallen te bekijken, en een behoorlijk grote grot. Busje kwam ons dus weer ophalen, weer een super lange rit, met een veel te vol gepropte bus. Toen we aankwamen gingen we naar de grootste watervallen van Vietnam, en ze waren echt supermooi, de foto’s spreken voor zich!
Toeristen kennen ze in noord Vietnam bijna niet, niemand spreekt namelijk Engels, en ze vinden je hartstikke gek op een of andere manier, we zijn zelf ook maar een handjevol toeristen tegengekomen. Op de terugweg hebben we nog even de grot meegepakt, en deze was op zich ook wel indrukwekkend. Er was een pad verlicht zodat je er veilig doorheen kon lopen, maar af en toe was er geen pad, en zag je alleen de lichten waar je heen moest, dus je kon min of meer je eigen pad kiezen, wat een prima oplossing is.

Na bovenstaand is er eigenlijk niet zoveel meer gebeurd in Vietnam, we zijn terug naar Hanoi gegaan, om van daaruit nog 2 dagen naar Sapa te gaan, helaas is dat niet gelukt, omdat het weer in Sapa behoorlijk slecht was, en de reis zou ook heel lang duren. Het was het gewoon niet waard om te doen, helaas, maar ik ga er vast nog wel een keertje heen. We hebben nog 2 dagen niks gedaan in Hanoi, gewoon lekker ontspannen zeg maar. Afscheid genomen van de jongens, en het vliegtuig richting Bangkok gepakt, busje naar het hotel, en de volgende dag Sabrina opgehaald van het vliegveld. Laat het avontuur in Thailand maar beginnen!