de andere kant van "vakantie"

Zo, na veel vragen van een aantal mensen, hier dan eindelijk het lang verwachte vervolg :).

Zoals jullie weten zitten we in Thulimbah, dat is een kleine dorpje naast het mega grote Stanthorpe. Deze stad leeft compleet van de fruitteelt, en dat is ook te zien aan alles en iedereen wat er in deze stad rondloopt. De eerste week waren we aan het wachten tot we werk hadden, dat is gelukkig na 4 dagen ook gelukt.

Op dinsdagmorgen, 5:30 was het dan zover....aantreden bij de deur van chaotische Glen, hij zou me naar het werk brengen....in realiteit kreeg ik een auto mee en moest ik ze maar achterna rijden....eenmaal daar kreeg ik wat papieren, en daarna kon het harde werken beginnen.
Glen had me verteld dat het een baan betrof waar je moest inpakken...je moest snel werken en accuraat...geen probleem uiteraard.
Toen we begonnen om 6 uur bleek Glen toch niet helemaal de waarheid te hebben gesproken. Het bedrijf is een verwerkingsfabriek van sla....dus Ruccola, Spinazie, Eikenblad sla...etc etc etc. In het begin dacht ik, makkie...moet niet zoveel voorstellen...maar toen we dus eenmaal aan het werk waren bleek dat toch wel ietsjes anders te zijn.

Het is een lopende band, waar ieder zijn of haar taak heeft. Wat me van begin af aan opviel is dat er geen vrouwen werken...naja...1 dan...maar dat had met gemak een man kunnen zijn. De lopende band begint met een "bad", daar wordt alles ingegooid, gemengd, gewassen en dat wordt via de lopende band naar de verwerkingsafdeling vervoerd. Ondertussen is de sla 3 maal gewassen in "water"...maar aan mijn kleren te zien zit daar ook iets van bleek of chloor in....dus alle sla die je koopt...WASSEN!!!

Mijn eerste 3 uur bestond uit het vullen van manden met de sla die van de lopende band komt. In deze manden gaat tussen de 2 en 15 kilo sla, afhankelijk van welke sla en hoe nat deze sla is. Ruccola is verdomd zwaar, spinazie daarentegen weer heel licht, en zo zijn er wel meer verschillen. De gevulde manden moeten vervolgens via kratten op de grond 3 meter verder gegooid/gegleden worden. In het begin is dit verdomd lastig om ze goed te gooien, aangezien ze zo nu en dan omvallen en alles eruit valt....wat je collega uiteraard niet kan waarderen. Wat ook nog een lastig punt is, de manden moeten op een of andere manier weer terug bij af komen, dit gebeurd gewoon door de manden door de lucht te gooien, met een kleine waarschuwing van "Yooo". Het is dus of vangen, of pijn hebben...gelukkig als oud keeper...gaat dat me prima af :). Uiteindelijk na 3 uur afzien hadden we 15min pauze...mijn armen vielen er bijna af....en ik kon alleen maar denken...geef me a.u.b. een ander klusje, deze pauze kwam als geroepen!!

Na de pauze moest ik de manden in centrifuges doen, wat een hoop heen en weer lopen is, manden gooien, manden legen...slaan met manden...zweten...en nog meer ploeteren...al met al...dit klusje is nog meer klote dan de eerste :).

Uiteindelijk na 3.5 week heb ik de slag wel te pakken...centrifuges is het zwaarste...en daar heb ik dan ook een hekel aan. de rest is wel redelijk simpel eigenlijk. Dozen vouwen, inpakken, slechte sla eruit pakken.....kratten stapelen...allemaal redelijk simpel.

Nadat ik terug was in het hostel, heb ik eerst heerlijk een uur gedoucht, gegeten, en toen lekker naar bed...aangezien er de volgende dag natuurlijk weer gewerkt moest worden.

De volgende dag kwam Sander ook mee, aangezien ze nog iemand anders nodig hadden....hij doorging dezelfde stappen als ik...en vond het ietjes minder zwaar dan ik.....maar toch was en bleef het behoorlijk pittig.

De afgelopen 4 weken denk ik, zit ik hier nu...waarvan ik 3.5 week heb gewerkt....het geld is goed...daar hoor je me niet over klagen....maar het werk is fysiek zwaar en hele lange dagen. De langste werkdag is ondertussen 15 uur....en wat waren wij blij dat we eindelijk klaar waren.
Het werk kunnen we nog 3 weken doen, want dan gaan ze dicht en verhuizen ze ergens anders heen, oftewel...dan zijn we weer werkloos.
Tot nu toe heb ik nog geen idee waar ik volgende maand zit of ben...en ik laat het ook lekker op me af komen.....we gaan het vanzelf meemaken,

Het volgende verslag laat ik nog ff wachten, aangezien er hier niks boeiends gebeurd :).....

Groetjes,

Robin